Çaste poetike me poeten;Laureta MALAJ
Një dhimbje që jeton e gjallë !
———————————————-
Në këtë udhë të jetës,pa ty jam babi im .
Tani ndodhem e vetme,dhe ndihem si jetim .
Kur drita jote iku ,mbeti një mister ,
tani ku t’i qaj hallet ,u mbyll e vetmja derë.
Ndjenja jote e humbjes ,jo nuk më lë të qetë .
Pse ike nga kjo botë, kur hallet erdhën vet ?
Në qiellin e errët ,sytë kërkon t’i hap !
A mundem dot o babi, kur malli ngelet thatë!
Në kujtesën time, ti mbetesh gjithmonë gjallë ,
një këndë të zemrës time dhe pse jemi të ndarë.
Ti vjen si yll çdo natë, ndriçon jetën time ,
babai im i dashur je mall i zemrës time .
/www.QendraPress.com/
