Çaste poetike me poeten;Laureta MALAJ

Një dhimbje që jeton e gjallë !

———————————————-

Në këtë udhë të jetës,pa ty jam babi im .

Tani ndodhem e vetme,dhe ndihem si jetim .

Kur drita jote iku ,mbeti një mister ,

tani ku t’i qaj hallet ,u mbyll e vetmja derë.

Ndjenja jote e humbjes ,jo nuk më lë të qetë .

Pse ike nga kjo botë, kur hallet erdhën vet ?

Në qiellin e errët ,sytë kërkon t’i hap !

A mundem dot o babi, kur malli ngelet thatë!

Në kujtesën time, ti mbetesh gjithmonë gjallë ,

një këndë të zemrës time dhe pse jemi të ndarë.

Ti vjen si yll çdo natë, ndriçon jetën time ,

babai im i dashur je mall i zemrës time .

/www.QendraPress.com/