Çaste poetike me poeten:Marigona ZEKAJ

Ne nuk dimë ku vrasim

————————————-

Ne nuk dimë ku vrasim

Nuk e dimë as mënyrën

Se si ia vrasim shpirtin dikujt

Ne jemi të verbër

E kur shpirti ynë lëndohet

Mund të mendojmë se kështu

Ndoshta paskemi vrarë edhe ne

Kot do të më dëbosh

Të më largohesh

Të tretesh tek vetmia

Jo kurrë s’mund të ikësh

Nga gjurmët e mia

Gjurmë janë flokët

Që aromë kanë lënë

Gjurmë janë fjalët

Të dua që të kanë thënë

Gjurmë ke përqafimet

E shtrëngimet e mia

Ke lotët që të mësuan

Se ç’është dashuria

Gjurmë që s’fshihen kurrë

Ke sinqeritetin tim

Bashkë me këshillat

E me përqafimet

Gjurmë që nuk fshihet

Është burrëria jote

Kur gabimet e tua

Nuk i dhanë asgjë kësaj bote

/www.QendraPress.com/