Çaste poetike me poeten;Nasia Xhemalaj

PA ATDHE.

————————-

Lamtumirë, ne kurbetllinjtë Atdheut i thamë,

me shpirtin që na u mbush mornica,

zemrën aty vendlindjes lamë,

këmbët morëm dhe ikëm.

Trupin e bëmë si manikenë,

dhe zemrës si ngritëm liman,

shkojmë, vëmë, kthehemi sërish,

sërish zemra mbetet në atë anë.

A ka për ne një trup me zemër,

të kujdesen, të rrojnë të dy bashkë.

-Ej Kurbetli, tu grisën këpucët,

dhe gishtat të mbenë përherë jashtë.

***************

(sqarim :fjala ujdisen është të shkojnë, të kombinojnë)

**************

*****” ************

NË DETIN E DASHURISË

Sytë e tu blu, si det i tej-anë,

e ç’u mbyta e s’dal dot kurrë,

që nga dita e parë kur u ndeshën vështrimet tanë,

e deri më sot që s’ të kam këtu.

Unë pres të vish, dhe pritja është më tepër se dashuri,

unë pres të më puthësh, eh ç’është ky mall,

dhe s’ kam frikë se bëj gabim,

të zhytem në detin tënd, e të mos dalë.

E ndjej vështrimin tënd, përtej brigjeve,

digjet, kërkon një liman,

eja i dashur hidhe spiranncën në bregun e zemres time,

të mbytemi të dy në detin e pa- anë.