Çaste poetike me poeten;Natasha LIMAJ
VETË NJERIU
————————–
Ligur – tretur, prej zilie
Zili – zili , për pak hije…
Kush më pak e kush më shumë
Varfëri për të, veç unë…
*
Fat, o fat…, ka gjithandej
S’e kam të vështirë, ta gjej…
Një mëngjes , sa qeshi dita
Më të madhes ju avita…
*
Jo – jo…, dot nuk e zbërtheva
A më deshi, a s’më deshi…
Dhashë e bëra me “ lëpirje “
Ju ngjesha deri tek veshi…
*
Dalldisur nga krenaria
“ Mërzeja “ në goxha hije…
Thua, e lëshova vetë?!…
Grushtin dhe asaj zilie…
*
Zhgarravinë qiellit të pastër
Ngriu buzëve dalldia…
Hija u nis përjetësisë
Mua kokës varfëria…
*
Gjëmimbubullim në ajër
Toka , sa nuk më përpiu…
Larg e mos ma ndot të shenjtën
Hija është vetë njeriu!..
/www.QendraPress.com/
