Çaste poetike me poetin;Mursel Sopaj
TE SECILA RRUGË
—————————–
Tek secila rrugë,nëpër çdo rrugicë
Fle një rigë shiu,fle një copëz ngrice
Rrinë bri trotuareve,ca lule me ngjyrë
Dy të dashuruar,diku në errësirë .
Tek sheshi e ura,gurë të gdhendur mirë
Lidhe aty për tokën,vitet mbajnë në gji
Ecin vargon hapash,të rend e të lehtë
Një kambanë te qafa,ende heshtjen vret .
Ende njolla tymi,n’ qosh të ‘’Bazhdarhanes’’
Ende erë e djersës,ende erë e bukës
Poshtë te këndi i furrës,skena
Migjeniane
Dhjetëra fytyra t’ zbehta qe presin për punë.
Tek secila rrugë kujtime pa fund
As bora e shiu,s’i fshijnë ato gjurme
Diku një minare,diku një kazerme
Një shkëndi e zjarrit,diku nën një strehe.
Aty ku zbret lumi,aty përballë urës
Ende kocka t’ thyea,plagët e torturës
Qierrjet sikur bishe ne terrin e natës
Ze i Vesel Krasniqit,e Daut Morinës …!
Ne mure t’ betonta,në errësirë të qelisë
Jehon e nuk shuhet zëri i Mehe Ukës –
Njëmijë jetë t’i kam i jap për liri
Ç’fryni edhe pak,ju tradhtar te zi !
Qëndron e nuk jepet ,n’ torturë Xhemajliu
Gjak e pështym u hedhe,tradhtarëve n’ f,tyre
Rri e pret drejtësi,gjaku i Astritit
Aty te një dhome,ku liria zbehet .
Ca gur përbri rrugës, qe shkelen me këmbë
Kane shenjat e tymit, mbajnë në vete këngë
Kane ngjyrën e blindave,te helmetave
blu i sollën të rinjtë,dhe mbeten këtu.
Rrugicat me pluhur,rrugicat me balte
Nga tymi lotsjellës,kane mbetur ca lot
Kanë mbetur te porta te shtyllat me zift
Trakte,komunikata,që thirrnin për zgjim .
Një rruge me asfalt,te nxjerr n’ Landovicë
Aty ku bëjnë drite yjet e lirisë !
Hagen 18 prill ’22