E diela me poeten: KALTRINA PACOLLI -Unë, kufoma e ardhshme

Unë, kufoma e ardhshme

Vrajëm,

po vrajëm nëse nuk t’kom pshty n’ftyrë

e s’t’i kom numru t’kqijat

tu t’sha e tu t’mallku!

Vrajëm,

nëse sa herë ke dasht me m’maltretu

unë t’kom duru.

Vrajëm nëse t’kom msu

me m’fol qysh ke dashtë,

vrajëm,

ço dorë n’mu

veç pse jom gru.

Po,

qitmi flokt n’tokë

e lem sheja n’trup e n’ftyrë

nëse s’t’kom thanë që

je farë e ndyrë,

nëse s’t’kom nal me t’thanë

kqyru n’pasqyrë,

nëse gjen me kqyr naj ftyrë!

Po,

shajëm edhe para fmive t’mi,

shajëm edhe n’rrugë

edhe para njerzve tjerë,

kërkush s’ka me thon kurrgjo,

besa kanë me të arsyetu

se nëse unë n’sy t’tyne kom duru

ti je tu bo çka unë “kom meritu”!!

Po, po vrajëm,

shkrep alltinë

bash n’zemrën tem,

mbi 100 thyrje t’saj,

1 plumb kurrgjo nuk dhem,

sa dhamin k’to net me zhurma t’mdhaja.

Vrajëm,

vrajëm nëse s’t’kom shty

kur me zor ke dasht me m’prek,

e me m’desh,

e tanën me m’pasë,

vrajëm nëse t’kom lanë

vrajëm nëse kom thanë nasht’!

Le t’jem kufomë,

nëse kom heshtë,

nëse t’kom dashtë edhe kur s’m’ke dashtë,

nëse t’kom kesh masi m’ke maltretu e poshtru,

le t’jem kufomë veç pse jom gru.

E ti vrajëm,

se i paqt del,

kërkush me gisht kah ti nuk bon,

kërkush fajtor nuk e len t’gjallin,

se i vrami ka gjithë diçka që e “meriton”,

se i vrami s’e ka problem nëse e kallin,

që vrasësit si ti me e marrë malin.

E vrajëm,

si plot e plot që u vranë

si plot e plot që u shanë,

si plot e plot që kufoma ranë

si për plot që kurrgjo nuk thanë!