E diela poetike me poeten ;Teuta Shaqiraj

0

Poezi ime

——————————–

vajzë e ndrojtur nga “erosi “, adaptuese e kohës martire

me duar të ndotura pandemie.

Frymuar e veshur me ajrin e pranverës

ne ikje ,në ardhje ,në pritje .

Së larti muza bie, si rrufe mbi letra e shkronja

urrejtje e dashuri përqafen e pagëzohen shpesh në rreshta.

Poezia ime

në shkulmë emocionesh e drithërimë

me brishtësi shkel vargun e thith ajër poezie.

Në kasollen e vetmisë fryn e njëjti fllad maji,

E njëjta arome gjineshtrash seç më deh nga mali.

Si nje pelë që pupthi me trok të papërmbajtur

gjethet dridhen nga syri i një mashkulli të bukur.

Poezia ime

Më rrëmben me ritmin e një tangoje që rimon vetveten

e të marr frymë me ajrin ,bimet e sendet.

I dashur bëhet vargu më puth, më mbërthen

më lë pa frymë e bej dashuri me te :

Unë dhe fjala ,unë dhe vargu , unë dhe poezia .

Binome ,binome në një binom të vetëm

si dalldisja e luleve ndër lëndina .

Jepemi e rendim mes pyllnajes se vjetër

në krahë të pamenduar

lidhemi me një emër e mbiemër të bukur ,

që ti nihilist me zemër të vogël si tenjë

kënaqesh të fyesh, të poshtërosh të tjerët.

Dëgjojini o njerëz pulëbardhat .

Asgjë si gjen nga zhurma e valëve të detit

që sjellin ato.

As nga zagushia e gushtit që mi vesh sytë prush

Une detin e kam përballë, në gjoks

Poezia ime

Unë dhe ajo jemi dy vajza të vogla e po rritemi

përditë më të dlira

përditë të përkora.

Teuta Shaqiraj

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *