E  diela poetike me poeten;Blerina BEHARI

O njeri

————————-

O njeri që lëviz në horizonte të përflakura

Dëgjoje klithmën tek ulërit dhimbshëm

Deri në kupë të qiellit me piskamë inatçore…

Sa e ka çmimin jeta?

Aq sa emblema e tij

në heshtje të pafjala ndërpret metamorfozën

Në ditë të errëta në precipitimet e memories

që fshihet skutave të ndërgjegjes së krisur

Atje në toka të shkretuara dunash rëre në pritje të apokalipsit.

Ulërit duke rrëmihur dheun

e turfullon si bishē e plagosur krisjen e qiellit.

Oh, ç’mynxyrë që shihet në vargun e zogjve

që enden të lebetitur nga ndjekja me klithmat e çjerra të grabitqarëve .

Mizërie që shqyen zemra e duar që kërkojnë ndihmë.

Zoti nuk i shikon.

Kufomat zgjohen e kërkojnë jetën.

Ku je agim i mëngjesit mëkatar

Ne ç’farë ëndrre ke rënë që zgjimin e

tundon në marshe funebre dashakeqe

Oh ,ç’mynxyrë

Në ç’ dhera të trishtë je zgjuar

Hedhur oshtimën e maleve që oshetijnë

Në kartat e djegura të heshtjes

Ne kreshtat e veshura me mantel të hekurt

e fushat që përcjellin tmerrin e shkrumbuar

Vite drite munguar e ajri përplas skenarët në

 cungen akulli që treten e treten

Në mesjetë jetojnë shekujt

aty pa lëvizur me kodin e heshtjes.

Asgjë nuk pipëtin veç dihatja e mundimshme

 e frymorëve të pafrymë.

Terri e liria fshihet skutave

Jetë që prek fundin e shpreson qarjen e

 fëmijës qe nuk u përkund kurrë

Djepi bojërjepur loton dhimbjen e

s’mund të ndalë ikjen e filizave ndër dhera të tjerë.

Buzëqeshjen që i avitet e prek në ajrin që nuk frymon

Njerëz në ikje

E foleja vajton duke pritur kthimin e jetës

që zhduket tej horizonteve pa kthyer kokën pas

Sytë e botës ngërdheshën duke parë lotët e

dhimbjes që çan gurët e kalbur të durimit.

Në fundin e lumit,

hijet mbyten në aluvionet e kohës.

/www.QendraPress.com/