E diela vjeshtore me poetin;Qazim THAÇI

Vjeshta e vonë e malli i vjetër

Vjeshta e vonë me gjethe përtokë,si flokë të shprishura.

Ngritë ndjenjën e mallit të moçëm, të  atdheut nga larg.

E kujtimet për të dashurit,i zverdhon si rrobat e palara.

Pikëllimi nëpër mendje, kalon si pllakë e grithur gramafoni.

&                &               &              &

Në arkën e moçme të Nanës, ende era e ftonjve është më e mira.

Ku mes këmishës së vekut, ruan kujtimin si pikëllim dashurie.

Misërishtja sikur relikt i dikurshëm, tashmë  shëron tensionin e lartë.

E dhembja e vjeshtës së vonë, është si gjethet e mollës vjeshtore.

&              &                 &               &

Edhe të kalosh Pashtrikun këmbë ,me kujtesën e dy dekadave.

Të vranë kujtimi për aq shumë dashuri, që kishin për atdheun.

Ata të pavdekshmit,  që emrin ia dhanë atdheut si trofe përjetësie.

Saherë kujtojë Dervish Shaqën,  e ‘’Kur ta ktheva Kosovë  shpinën…’’

&              &                 &               &

I them miqve matni Pashtrikun dhe Pikëllimën si kujtim vjeshte

Por, mos harroni se Alpet e kombit çdo ditë masin dergjen e kurbetit….