E hëna poetike me poeten;Kimete Zahiti TERNAVA

Njerëz bisha

——————————-

Më janë shterë krejt këngët qe këndoja dikur

Ikën me erën

prej se kjo gjëmë më është ngulit si mur

e po mi shpon mushkëritë!

Këndoja e këndoja dikur

Por zëri më la

E po më del i ftohët si gur

Ah sa ftohët mbanë

Dhe hija ime po më ndjek

unë nuk po shoh

As nuk po ndjej

Veçse ah,psherëtimë

Ohhh që të mbyt

Dhe pse, që çdo ditë pyet!?

Se njeriu për njeriun ujk qenka medet

E dhëmbët në mish donë me ja ngulit

Tmerr rreth meje po shoh

E çka po më shohin sytë

Ata të mjerët nga ferri skan me dal jo

Ata të pafajshmit na shohin tash me sy

Si me ta jetojmë përditë të lume

Dhe si njohim zemrat e tyre dry

Se ah po ti njihnim

Po ti njihnim vallë ata

A do të ishim ne aty!?

Njerëz bisha

Me bishta jem

Asgjë nuk na dallon

Gjersa mua dhëmbët mi ngulit

E trupin ma lëndon

Se ohhhhhhh dëgjo

Dëgjoje britmën time

Po të mundja sytë do ti nxirrja

Se bisha me bishë lufton!

Veçse ti ndryshe je nga unë

Qoftëlarg me fytyr njeriu

Po tash as fytyrë më ske

Se terri ta përbiu

Djallin shok ke !!!

Rri me të ngiju!! /www.qendrapress.com/