E premtja poetike me poeten; Brunilda Resulaj

Sa herë veten e pyes

———————————

Sa here veten e pyes :
Cfare dëshiroje nga kjo jete ??
Familjen qe me dashuri ndërtova ,
A fëmijën qe me mund rrita!

Buzëqeshja e hënës ,
Si buzëqeshja e nenës ..
Me thotë ..
Po për veten çfarë dëshire kishe?!
Mendueshëm ,e pafajshme i them ..
Dëshirat nuk janë me shume se tre ..
Prandaj te treten nuk e ruaj për vete ..!!
Zoti me dha aq shume ..
Me familjen ,besoja qe dashurinë e kisha ..
Me fëmijën ,
Grua e realizuar isha ..
..
Dashurinë dua ta marr ,jo ta kërkoj..
Jetën time dua ta fal ,
Për reminë te jetoj!
Prandaj s’kërkoj gjë për vete..
Dëshira ime ,është je lutje !!

Ati i madh qe je ne qiell !!
Nuk merrem me ata qe me ben keq!
Me njerëzit e vegjël qe lutin vdekjen time!!
Zgjedhjen ty ta kam len..
Ashtu siç ti gjykon.

Te lutem !!
Bekoi femijet e mi ..
Ruaji nga çdo e keqe ..
Sidomos nga e keqja njeri !
Jetën time merre po e deshe ..
Shërbëtorja jote atje lart ..
Nuk lakmoj post te lart !

Veç bej fëmijët e mi
Mbretër ne mendime!
te jene engjëj ne jete !
Te bëjnë mire ,
E mos paçin kurrë keq !