E premtja poetike me poeten; Hana XHIHANI

U ÇAPITA

—————————–

U çapita dhe unë me fytyrë dhimbje,

duke udhëtuar me një varkë të vjetër,

të grisja kohën që ikte e s’vinte,

orët e bardha të hidhja mbi letër!

U çapita dhe unë si të tjerë më tutje,

të gjeja një çakmak në rrugë,

të ndizja qirinj në mbrëmje plot lutje,

për një engjëll që kurrë s’u duk !

U çapita dhe unë në këtë jetë cigane,

fletët e reve të grisja mbi qiell,

këpucët shtrënguar këmbët m’i vranë,

ecja, ecja, për një rrugë me diell !

U çapita dhe unë me një shpresë,

enigmatike, me një shpirt mërguar,

jo, është herët në mendime të vdes,

mbi fletë jete ende pa numëruar!

—————–

Qielli m’u bë këngë në buzë,

Dielli plot rreze më i miri shok,

Yjet, hëna më e bukura muzë,

Galaktika grackë më ngriti fort!

——————–

S’do të lodhem duke vargëzuar

dashurinë e ëmbël për Ty.

S’do të mposhtem, e ke kuptuar,

se shpirti im në tëndin rri.

————————-

Nuk di si t’ pikturoj në ngjyra,

nuk di si t’ vizatoj në skicë,

mes qindra-mijëra … fytyrash,

ty të mbaj mbi flokë si karficë!

/www.qendrapress.com/