Fryma poetike e së dielës me poeten;-Vasilika BABO
ENIGME E PAZGJIDHUR!
————————————
O hënë e bukur , e argjend,
o bardhësi e shpirtit tim !
Dritën tënde bashko me timen !
Sonte dua dritë, dua dhe shkëlqim …
O yje të kristaltë , të bardhë , kaltëruar ,
shpirtin tim kristal , merreni me vete !
Bashkoni po deshët , gjithë kristalin tuaj …
por , kujdes atë timin , se thyhet e preket …
Re , po ju , a do më ndihmoni ,
të merrni turbullimin e shpirtit tim me vete ?
Ashtu si ju e mbani , në ajër e qëndroni,
bëhuni krevat, të shtrihet e të prehet !
Dhe ti o det i gjerë , i bukur , i pafund ,
ku drita e hënës , e gjatë , vjen deri tek unë …
Shpirtin ledhatomëni , aty përmbi valë …
si toka ledhatohet , përtej të bukurës shkumë !
Nuk e di pse ngjajmë aq shumë bashkë ,
unë jam si ju dhe ju jeni si unë …
Çdo ndjenjë të shpirtit me ju e kam ndarë ,
ndaj sonte dua të çlodhem pak më shumë …
Vendosa drejt hapësirës të nisem …
Në largësitë e pafundme të qiellit, të vështroj ,
Enigmë e pazgjidhur , në jetë , më ka mbetur…
“Nuk di nëse ju apo Perëndisë ti besoj ? “
/www.QendraPress.com/
