Fryma poetike e së dielës me poeten;Elvira ZENELI
LABIRINTHE JETE
—————————————
Labirintet e jetës përpëliten në shtratin tim të çeliktë
Nuk e kuptoj kush dashuron më shumë
Unë apo fantazia ime që më çon kaq larg
Ika me vrap dhe ndalova
Aty ku dashuroja marrëzisht
Hyra në çerdhen time
Të dëgjoja simfoninë e dashurisë
Buzë detit u ula
Aty ku vala puthte lakuriqësinë e trupit tim
Hiret e mia i shikoi hëna
Dhe i puthi dielli i mëngjesit në agim
Nuk kisha turp
Isha në folezën e dashurisë
Puthja fort
Prekja ndjenja
Ku rënkimi merrte trajtën e një kënge
Ktheja gotën e verës
Në pushtetin tim të fuqishëm
Sepse mbretëresha e asaj mbretërie isha vetë Unë
Gishtat e tij vallëzonin në trupin tim
Rëra e lagur ftohte këmbët tona
Dallgët e detit eksitoheshin nga dashuria jonë
Ngriheshin e uleshin
Të ngrohta vinin herë-herë
Si buzët e tij të nxehta….
E ndjeva të më zbulonte enigmën e pazbuluar
Të shpirtit tim
Nuk dua të mbaroj kjo natë
agimi tradhtar nuk dua të vij…
Vetëm jam në strehëzën e fantazisë
Ashtu si askush më parë
Ashtu lakuriq e pa maskuar
E dehur me gotën e pasionit
Unë buzëdjegura nga etja e dashurisë….
/www.QendraPress.com/
