Fryma poetike e së mërkurës me poeten;-Rudina PAPAJANI

TË FLASËSH PËR VETE…

Të flasësh për vete,

do të thotë të kërkosh ,

vizën e dritës,

kur sillet rrotull,

andej -këndej duke shtegtuar,

të ligjërosh pikërisht atë çastin kur shpresa ,

shtrinë duart për ndihmë.

Të flasësh për vete,

do të thotë të rrëmosh te ajo rrota e fatit që u end endacak për ty,

vite me rradhë pa gjetur një shteg kalimi.

E kam ndier dritën larg meje,

natën plot yndyrë të dëmshme që shtrydhej si e verdhë afër meje,

duke gjetur një mijë arsye,

për qiellin rozë ,

që diku duhet të ishte.

Ndërsa dimri shembte çdo ditë gjithçka timen,

fati nuk gjente shpëtim nga kalbësirat e rrugës.

Të flasësh për vete,

do të thotë gëzim i munguar,

vetmi që endet si breshër,

nga një fëmijë mendjelehtë,

nga zjarri i një ligësie .

Ndoshta era e malit do zbres si flakë e kuqje,

në ëndrrat që vriten nga plumba njerëzish.

Sot agimi lindi ndryshe,

sepse pranë meje një zog,

rrahu krahët në dy zemra,

pranë një gjurme…… www.qendrapress.com