Fryma poetike e së mërkurës me poetin;Namik SELMANI
Muzgu i moshës
——————-
Ah, në muzgun e moshës
I gëzohemi diellit që na ngroh
ndryshe në sy e në sup
Një monolog me heshtjen
flasin për kërrusje e trishtë.
Kalendarët me ditët e ikura i
hedhim në kosh e ulemi në gjunjë
Tingujt e një valsi na japin një
ftesë për të ardhmen më të dlirë.
Në muzgun e moshës gratë vejusha
numërojnë puthjet e munguara
Burrështetasit nxitojnë të
hedhin shkronja lavdie
Bujqit përkëdhelin me duar mollët e
ugaret e brazduara
Me gëzimin se brezat do i
kujtojnë në kopshtije.
Mësueset nxjerrin nga sëndukët foto,
mbresa dhe zile Veteranët rreshtojnë
dekoratat në gjoks dhe në mur.
Rrëfimtarët e muzeve bëjnë vetë
një muze me kujtime.
Me fjalët e pathëna të zemrës
shkruar në çdo gjuhë.
Në muzgun e moshës
I ndalim dhe më tepër sytë
në tabela të zeza nekrologjish.
Me e pa letër bëjmë në heshtje
llogari të sakta vitesh
Mjeshtërit e mureve të lartë
shohin kallot në gishtërinj
Mikrofonat e tribunave kanë
lot gëzimi dhe dritë nostalgjie .
Në muzgun e moshës
Me gishta të dridhur numërojmë
pengjet e trishtë.
Diku shohim se dikush
krekoset për dashuri të paprekura
Një lule e dhuruar na jep sërish një fëmijëri
Një agim më shumë na jep
ëndrra të tjera të ndezura
Në muzgun e moshës
Gurët e ferrat e vendlindjes
na bëhen lule hyjnore
Këngët e vallet na japin rinimin si
në përrallën moderne.
Urimet për nipërit e mbesat bëhen
pa mbarim vargëzohen
Zemra pak e lodhur për pëllumbat
postjerë bëhet strehë
/www.QendraPress.com/
