Fryma poetike me poeten:-Vlora OBERTINCA

Zgjohu, o Populli Im

—————————–

Sa më vjen keq çdo mëngjes kur hap sytë,

Kur dëgjoj urrejtje që s’ka të ndalur,

Mes njerëzve të popullit tim.

A do të ndaleni ndonjëherë?

A do të kuptoni kur është mjaft?

Paraja vjen e shkon,

Por mëkati mbetet në krah.

Vetëm para, vetëm pushtet…

Kanë harruar njerëzit e mi,

Se kemi vetëm një jetë.

Ku e keni mendjen?

Ku e latë madhështinë?

Ku e humbët besën,

Ku u humbët fisnikërinë?

Ku mbeti lashtësia,

Ku mbeti krenaria,

Ku u shua pellazgu,

Nga tradhtia e lakmia?

Zgjohuni, o popull!

Se jemi pak në këtë botë,

Duajeni njëri-tjetrin —

Se tepër po na mban kjo tokë.

Jemi tri shtete që flasim shqip,

Por s’e kuptojmë dot njëri-tjetrin;

Prandaj kërkojmë nga i huaji ndërmjetësim.

Pse duhet i huaji

Të pajtojë vëlla me vëlla,

Kur kemi të njëjtën nënë,

Të njëjtin baba?

Pozitat, pushteti dhe paraja janë të përkohshme,

Por ajo që u lëmë fëmijëve pas —

Do të jetë e përmotshme.

O populli im,

Lini pas dashuri e mirënjohje,

Se po s’e bëtë,

Do t’ju ndjekë mallkimi deri në varre.

Shpejt kalon jeta,

E një ditë do të preheni në amshim

Prandaj lini gjurmë,

Që të përmendeni për të mirë.

Autore: Dr. sc. Vlora Obertinca

/QendraPress/