Fryma poetike e së dielës me poetin;-Hyqmet H, HASKO

S’E GJETA DOT NJË KORÇARKË

——————————————-

S’e gjeta dot një korçarkë,

të më ndizte zjarret në gji,

në shkurte të kisha vapë,

pa pirë asnjë gotë raki.

E di që janë shumë nazelie

dhe me fjalë nuk i kap dot,

hënës i ngjajnë kur mbrëmja bie,

sharmojnë të gjitha një botë.

Në rini njërës iu afrova pak,

nuk dija të këndoja serenata,

aroma e vajzërisë më ndezi flakë,

fantazisë rinore mi dha flatra.

Një mbrëmje maj kur vlonin kitarat,

një djalë i ri moshatar me mua,

shpejt ja kishte hedhur ganxhat,

ndjenja ime shpejt u gjunjëzua.

Nuk e pashë me korçarkën time,

ndoshta u bë notë tek ajo kitarë,

zemra ime u mbush me harrime,

sytë më mbeten tek një dritare.

Rinia iku shpejt, si pa u kuptuar,

por unë mbeta përherë i dashuruar,

dhe prisja që të më vinte një ditë,

një korçarkë të m’i hiqte mërzitë.

S’qe e thënë të më vinte një korçarkë,

mësova të kendoja serenatë në darkë,

këndoja shpesh: O moj korçarka ime,

ku shkove, pse më le veç belbëzime.

Dhe prita gjatë dhe prita shumë,

U bëra mik me një valëz nëpër lumë,

pres një korçarkë të më vij pa zhurmë,

t’mi largojë ëndrrat që më vijnë në gjumë…

Ti do të vishë një ditë, e di që do të vishë,

Të m’i zgjoshë pritjet e fjetura brenda meje,

Siç vjen hëna, pas dimrash dhe stuhishë,

Siç vjen dielli mbështjellë me copëra reje…

/QendraPress.com/