Çaste poetike me poeten;- Bukurie  BUÇPAPAJ

ZOGU DHE LULJA

——————–

Fluturonte një zog ditë pranvere,

Se pranverat dikur tē ngrohta ishin.

Lule më lule ndalonte merrte erë,

Të njëra pulsoi, ndaloi fluturimin.

Lule e bukur e bardhë dëborë,

A nuk më tregon diçka, mua, ti:

Ku donë të puth ty buzë -njomë,

Se shpirti im digjet sa të pashë ty.

Lule -dëbora me naze uli petalet,

qeshi pa zë, pak sa na u lazdrua.

Ah, zog i malit, kjo lulja nuk kapet,

Andaj, mos u mundo kot me mua.

Zogu,vazhdonte e lajkatonte atë,

Lulja rritej nga ngrohtësia e tija,

Avash u afrua, e puthi pa bërë zē,

Ngadalë e këputi, u mbyll historia.

Ardhur si rrëfenjë e vargjeve të mia.

/QendraPress.com/