Çaste poetike me poeten:Vjollca ALIAJ

Ëmbëlkujtim

—————————

Unë dhe hija ime ngjitemi lart në kodër,

KUZ BABA,

Nga kjo anë pikëzat e vesës

mbi maja gjethëzash,

Pikojnë perla…

Sa e etur kjo rrënjë peme!

Te një shkurre, rrjetë e merimangës

E hapur,

E hapur shtriqet

Tej, qyteti ballin lan në ujëra blu….

Unë dhe hija ime, një dritare e hapur,

Zgjas dorën të zgjoj kujtimet,

S’mund t‘i prek!

Zhduken,

Kthehen prapë,

Si rrethhënat muzgjeve.

Unë dhe hija ime,

një album i hapur,

Pas çdo peme,

Ne,

Përqafuar,

Puthur,

Shtrirë,

Numëronim yjet,

Thurnim ëndrra.

Pemët zgjateshin e zgjateshin,

Duke kërkuar

të gëlltisnin re.

Unë dhe hija ime

zvarrur pas meje…

Gulçojmë e shuajmë etjen

Me peizazh pa fund,

një kafe…

/QendraPress/