Fryma poetike e së mërkurës me poeten;-Fitnete Bashota KRASNIQI

UNE DHE MALLI

————————–

Për çudi, sante nata ishte plot me yje,

po dritë s’pashë në syt e mi,

n’heshtje fola me veten time

s’ia dëgjova as vetes hapat n’terrin gri.

Qielli dukej aq i largët,

sikur s’briznin yjet n’tokë

më rëndon pafund mergimi-

unë dhe malli jemi shokë.

Në syt e mi si pishtar rrinë shkëlqimi ,

i lodhur

i ngrohtë,

shpirti mallin ma zbuloi me lot

s’priti agimin -u derdh pa zë se u drojt!

E hena sonte ishte e pafund

dritë bënte si një fener;

mbrenda vetes digjej shkrumb

rrinte e gremisur si humnerë… porsi unë!

/QendraPress/