Çaste poetike me poeten;-Liljana NDONI

Rilindje.

—————————

Nuk mund ta besoj se jeta mbaron

në hapësirat e përpjekura të vetmisë.

Me keqardhje duke parë ëndrra të këqija me fantazmat.

Në keqardhje të ulja shpresën,

 duke lënë errësirë në zemrën që shastis.

Nuk mund ta besoj tek reflektimi i fytyrës

në pasqyrë tët’shohë brazdat,

Në lëkurën e rrudhosur që ka humbur hirin e rinisë.

E të mendosh për dhimbjen e vetmisë

,që lumturinë e murrën kohrat,

Por të besosh revolucionin pa lot në sy

në duart e pafajësisë.

Nuk mund ta besoj se jeta përfundon

në një zbrazëti petale trëndafilash

të shkundura nga era.

Por besova që stinët ndërrohen dhe

që ikën vjeshta, dimri,

por në shpirt lulëzon e

qëndron vetëm pranvera..

/QendraPress.com/