Çaste poetike me poeten:-Violeta KADRIU

KËSHTJELLË E ROZAFËS

—————————————-

Në oazën e shpirtit të Shkodrës

ku shekujve Drini e Buna u dëshmojnë çfarë është puthja e përjetësisë,

krenari e paarrirë qëndron Kështjellë e Rozafës

sinonim i sakrificës, qëndresës, besnikërisë, tradhtisë…

Rozafë, fortesë me fuqi feniksi brenda mureve të gurta

edhe pse shpesh mbi këto mure lozin re të murrta

idhësinë e gurëve mollojnë faqet nusërake tua t’ purpurta,

shekujve ftohtësinë ua ngrohin leshërat tua aromëftoi t’ lahurta!

Erërat e stinëve mbi trupin tënd mbollën blerim e myshk

krahnezat e dimrave çdo gjëje i ndërruan bojë,

po ujëvarës së qumështit tënd, Rozafë, a pati fuqi t’ i vë ndryshk,

bardhësi e saj Ferrëve të netëve lugatiene u qëndron pararojë!

Djathtaku yt sy lënë jashtë sfidon yllin Afërditë

dora jote ledhatare çan gurët mespërmes, përkëdhel fëminë,

këmba jote përkund djepin, shekujve ilirë u jep rritë

besë dhe dashuri e jote sfidon me zemërim Perënditë…

Zogjëve të lotëve, Rozafë,thejua gjithë kafazet,

le të fluturojnëpërjetësisht mbi dhembjen tënde të lirë,

fytyrës së përvuajtur t’ shekujve, jo, mos ia fsheh brazet,

qumësht i martires shqipe mos t’ shijojë thartirë!

Qëndrestare e dejve t’ kësaj toke, Rozafë muranë e gjallë,

ndrin këta nënqiej plot hire, pabesive u bën ballë,

dëshmi se besnikëri mban kala, lidh ura e brigje

po jeta jote, jona Rozafë, pavdekësisë qëmoti i hapi shtigje…

/QendraPress/