Çaste poetike me poeten;-Xhemile ADILI

JAM LULE E PËRTËRIRË

——————————————–

Kur më sheh mbuluar me trishtim

Dhe si hije fantazmash sillesh rreth qëndresës sime

Dhe s’të mjaftojnë dhembjet as plagët e mia

Në një siluetë dëshpërimi me sy korbi më ngjet

Kësaj radhe as për një çast

Nuk do të ta varë dhembjen në gem të trëndafilit

Intrigat dyfytyrësitë më nuk i duroj

Thellë greminave ua kam hapur një varr

Ku kam lënë edhe pak vend për ty

Dhe për gjithë trupin e madh të turpit tënd

Për kujtimet gri që m’i dhurove që kur u njohëm

Që vranë të kaluarën, të bukurën dhe dashurinë

Pos atij varri nuk meritojnë gjë tjetër

Edhe dhembjet që më ke shkaktuar ti shpirtziu

Nuk dua më t’i mbaj në kopshtet e shpirt të dëlirë

Do t’ia fali erës së harrimit t’i bartë tutje humbëtirës

Është koha për ta çrrënjosur nga shpirti

Edhe lulen e fundit nga ti të vyshkur tashmë

Sa edhe ujë lumenjsh nuk e përtërijnë

Dua që gjithçka që na lidhte ta fundos oqeanesh

Që kurrë më të mos më përtërijë plagët

As dhembjet të mos i ndjej si aromën e tyre

Jo, ato nuk meritojnë më të kujtohen

Me gur harrimi kam vendosur t’i mbuloj

As si emra, as si hije trishtimi të mos i kujtoj

Asgjë nuk ngjante në qenie njerëzore

Gjithçka ishte e lidhur me zinxhirë mashtrimi

Sa dhe shpirti i prangosur s’i shpëtoi dëshpërimit

Tash s’ka rëndësi më se si më sheh as si më ndjen

Kryesorja s’jam më e tërhequra zvarrë pas teje

Jam lulja e përtërirë nga dielli i dashurisë për jetën.

/QendraPress/