Çaste poetike me poeten;Mardena KELMENDI
Çdo dite
——————-
një oshtime
e paqes së përdhosur
”bëhet nga ty në imazh një pamje e përsosur!
Zgjohu nga hipnoza e të kaluarës…
Ke frikë?
dhe shih qe si ”diarea” e mos’ngopjes po te vet’mbyt!
Shalëve rrudhosur nxjerre jashtë ku mbuluar me basmara diejsh
Diell nuk panë kurrë!
.. Ti hije dy”këmbeshe qe gjymton bukurinë e jetës natyre!
Sepse ti vuan nga era jote.
..e mykur !
I vetmi parfum qe mbajte për hakmarrjen
kundër kujt ty te morri kukulen shtrige …
atë qe e krijove fëmijërisë
Oh…ti…pafundësisht vuajtje!
Hesht o Vdis..!
Mos ngjyros aspak bardh e zinë e realitetit qe te njeh!
Ty ,këngë e ngjirur e kafkës pa buze …
….ti dhimbje e vetes ngele përjetësisht ”
Hije qe vret pa zhurme
Çdo dite
një oshtime ne kafazin e interesave
Ku uturijnë jenat e kujtesës tende ende.
Kjo toke e cila shkund supet para dhimbjes
qe heshti e la ty ngjyrat ku mbulon ndjeshmërinë
Bota ndalon frymëmarrjen
ne tryezën e përditshme sytë ngulur ne shprese
bukën thate…ngjyer ne gjak
Ha e hesht…
”Dikush gjalle për fat”
Te mos lere heshtur e varrosur krime tradhti e turpe
Paturpësisht
Paqja ka hedhur vellon e saj te bardhe
por jo për sytë e verbër…
Mëngjesi na gjen si ne savane
qe rendim te kapim gjahun e ditës
o ndryshe te ngelemi ne dhembe si gjah
Jemi ne lufte o njërës
Ata….Ai…veç vrasin ,vill e ha !
Nga krimi impere mizore
Luftë e tyre humbja jone
Humbje njerëzore !
Te gjalle për fat?!
Madi tsit
/www.QendraPress.com/
