E diela poetike me poeten;Hyrije Jusufi
MOS PËSHTYJ NË ËNDËRRËN TIME TË PËRHERËSHME
——————————————————————————-
I kam mbetur borxh këtij shpirti
Për vitet që ikën
Qindra herë më kishe përberë sy më sy
Unë besoja në yjet e qiellit se ti ishe ai vetë
Në rrezen e diellit që më ngroh
Fjalët e bardha i ruaj ende në kutinë e sekretit
Me dry në shpirt
Pështyve në ëndrrën time të përhershme
Zvarranikët u përbiruan vrimash rrënojave
Nuk e di pse mbrëmë të pashë mbi kali të bardhë
Sot më ndjek djalli tejpërtej
Dua të të takoj
Ta shoh dritën e syrit që shkëlqen
Lumturinë e lexoj ballit tënd në rrudha
Jetën e tragjedisë nuk do t’ia falja as hasmit
Dhimbjen ia fala gurit
Në mes të hënës do flija me puthjen tënde në buzë
Të isha betuar dhe premtimin do ta mbaj ndrydhur në dry
Damarëve të gjakut ndiej mallin e dhembjen Për të jetuar jetën
HAPAT SHKELIN MALLIN
————————————–
Gjithandej sot eca me hapat e mallit në zemër
Shetitoren pranë liqenit e ndoqa deri në fund
Asaj rrugë ku dora – dorës të kapur të rastësisa
Me të e barrën e saj në trup
E unë shkeli hijen e mallit
As rrugëve të qytetit nuk të shoh imazh i shuar
Se mallit i vë kapakun dalëngadalë mes vitesh
Ne jemi pranë e pranë tërthorë në dhembje
Në kujtime dashurie preku akujt e shpirtit
Ndër shkronja, mendime treten në vetvete
Në vargje poezie preka dhimbjen e fatit
Mëngjeset të zbardhin padrejtësisht ndryshe
Varur në strehë shtëpish kryqëzuar të huaj
Në thellësinë e planetit të së nesërmes rilind
Sytë e neveritur ngulfatur mallit të çrrënjosur
Presin (pas)nesër pikëllimin në gotën tënde helm
Do ta falja jetën në prushin e djegur vajguri
Dielli mbetet imi nën qiellin bri liqenit valësh
Kur hapat shkelin mallin e mbytur në shpirt
IKONA E KËNGËS
(Nexhmije Pagarushës)
———————————–
Kush tha se yjet shuhen qiellit të Dardanisë
Bilbili përhap kumtin e mirësisë mëmëdheut
Tingujt prekin aortën e zemrës së dëlirë
Zëri që i buzëqeshi si zog pipthave të qershisë
Dashurisë plotë begati shpirti përtej resh
Bebëza e rrezes së diellit këtë janar melodie
Ushqeu nota e fjalë në simfoni shpirti ndezur
Male e kodra të bukura mbush tinguj valsi
Në zërin tënd zgjohen ritmet e jetës universit
Legjendë e gjallë mbetesh në trungun e lindjes
Mos vallë të ftuan duartrokitjet e përhershme
Melodia e bilbilit rrugëve të kombit u derdh
Ngjyrat e zërit tënd dhembja e gjyshit trojeve
Bareshë maleve imazh i gjallë përjetë qëndron
E shkrirë në lotin e dhembjes syri qerpikut
A do të ketë Prishtina yje që ndrinë pa ty
Dhe shkuarjet e ardhjet e dallëndysheve
Zëri yt në gjerdan do prehet muzeve të poetit
Loti do pikoj nga qielli përtej diellit dritë Ikona
Për të freskuar ballin e bariut fushave të Pagarushës
Vallja e vajzave le të jetë trashëgimi yt bilbil i këngës