Fryma poetike e së dielës me poeten:-Linda FANA

Rikthimi i dy shpirtrave të lodhur

——————————————

Ne ishim dy drita që u ndezën herët,

që u dha nxehtësi njëra-tjetrës

para se të dinim ç’do të thoshte ta mbanim një flakë gjallë.

Dhe kur hapat tanë tentuan të bëhen një,

rruga u ça nën ne,

si të mos na përkiste ende e njëjta horizont.

U nisëm larg, secili drejt mjegullave të veta.

Unë rashë në një botë të huaj,

ku emri im s’kishte jehonë

dhe ku shpirti mbeti i pangopur,

si një tokë pa shi.

Ai u hodh në një tjetër stinë,

atje ku tradhtia e priti si fletë e tharë që e thyen me gisht.

Kohët na shtrydhën.

Dhimbjet na farkëtuan.

U rritëm nën peshën e heshtjeve që s’i thamë kurrë.

Dhe kur vitet e harruara u përkulën e na sollën pranë,

u pamë si dy udhëtarë që më në fund kuptojnë

se kishin humbur vetëm veten, jo njëri-tjetrin.

Qeshëm me thjeshtësinë e djeshme,

fotuam plagët e heshtura,

dhe në mes të asaj takimi u çliruam.

E pranuam se dikur kishim qenë fëmijë,

që i kërkonin dashurisë peshën e një bote

që s’dinin ende ta mbanin.

Edhe pse gjithçka iku,

jeta na e la mësimin:

dashuria, kur nuk është e rritur,

rritet veçse në largësi.

/QendraPress/