Fryma poetike e së dielës me poetin;-Sabit RRUSTEMI
E NESËRMJA QË E ËNDËRROJMË PËRDITË
( apo: N A N A duke e shtyrë moshën nën rrezet e shkurtit ….)
————————–
Sytë iu rrudhën
iu lodhën duke shikuar prej brenda
se si vjen e ikën dita pa e parë
pa e prekur
e pa ia marrë më t’mirën e saj
Po Stina e Katërt herë ia beh me një qiell të ngrysur
herë me një mjegull që ia errë dhe dritaren
apo dhe me një puhi të ftohtë mali
që ndërkohë kthehet në Jugën që zdirgjet tatëpjetë Grykës
dhe s’ka se si del
se shfaqet një rigë e imtë shiu
apo kimon borë
Ka kohë që e kanë tradhtuar këmbët
krahët
dhe ai bosht kurrizi
që e kërrusë trupin e saj të drejtë
Sa barrë të rënda kohësh barti e shprazi
nuk do t’i përballonte asnjë deponi e sotshmë
në ndonjë lugajë
a humnerë
pos supeeve të saj
E
nuk jepet
se është Nanë
Kur rrezja e mesdites i ngroh dritaren
ajo veten e sheh jashtë
pas sa kohësh
e nuk ngurron të na thotë
edhe dje, pardje e partjetridje kam dal si sot
me mendje kam dalë gjithë
që nga motmoti i djepit e k’nej
Nuk mund të rrija brenda
se m’bëhet sikur ditën po ma vjedh nata
ajo natë të cilën dikur ia falja ditës
me dëshirë
`
Sa ma ka ëndja ta dëgjoj
njëjtë si dikur
kur ma qepte e vishte këmishën e gjatë
apo kur më vonë më përcillte me qengja
a në shkollë …
Nuk e trazoj më tej
se dhe mua mund të më tradhtojë ndonjë lot
Vetëm e shikoj se si ajo rreze dielli
ia ndritë e ngrohë atë fytyrë
dhe ajo rrëmbehet nga mendimet
për aq sa i kujtohen
harron për t’u kthyer brenda
Veç sa dola
a po më doket mue
Ç’t’i them emrit më të shenjtë të kësaj bote
si t’ia prishë gjithë atë lumturi që sapo e riktheu
nën rrezet e shkurtit
Dielli tashmë varet pas Kopilaqës
dhe një ftohtësi mbrëmjeje
e pushton pahetueshëm
Hajde Nanë
se po na pret buka jonë e përditshme
hajde hyjmë
… se nesër dalim prapë tej dritares
edhe përmes shikimeve
derisa t’i forcojmë këmbët
të ecurat
Hajde, hajde
se e nesërmja s’na harron
thotë dhe ajo
… e nesërmja që e ëndërrojmë përditë
Në Natën e Midist të Dimnit, 3 shkurt 2025
/QendraPress.com/
