E diela me penën brilante të ;Sabit RRUSTEMIT

Ars repriza ..

DITËVE QË S’VININ AS IKNIN PA NE

Kam harruar n’cilën stinë e pashë atë Ëndërr Jete

Dielli po m’rri sipri e nuk po m’lë me ngritë kokë

as me pa cila ditë ish cili muaj a vit

Di vetëm se u kapëm përmes një buzëqeshjeje

e ngjyrës jeshile që t’shpon edhe në pikë nate

përmes një pamjeje të zënë mbi një Urë diku Grykës

Pastaj nuk i kam numëruar më ardhjet

shtrëngimet e duarve kryqëzimet e syve a shkuarjet

një puthje duke pritur si atë pikë shiu n’Saharë

Harroja vetën time diku nën Hijen e Gjirit të Bardhë

a Lugit të Thellë ku t’mbështillte ajo Trup (B) ( h) ollë

me flokët deri n’atë Rruzë t’ fundme kurrizi

Fryma nuk kthehej lehtë pa një Gotë Ujë

Nuk shkrihej gjithë ajo frigë pa një Verë të ndarë në dysh

Rogat e Goclave vizatoheshin n’Pauzë

ata sy të blertë te Kroni i Mirë nën rrajë ahu

e nyjet e të këqijave preheshin e digjeshin

oxhaqeve që ndizeshin prej fjalësh a të prekurash

Një stinë dy tri a tridhjetetri na therrën bri më bri

ky qiell i vetëm sa herë u kthjell e u vra nga jona dashuri

Nuk thuhej me fjalë ajo që ndjehej

thellë diku venave gjaku sa nxehej ftohej e rrehej

ditëve që s’vinin as iknin pa ne

Po tash kjo stinë vere na degdisi si mos më zi

asnjë shenjë imja apo e saj nuk përfton n’kaltëri

A zemra pulson pulson sall dashuri

Nuk më ftoh një erë dredhe a një rrebesh me shi

ajo Ditë e Lume qysh e hoqi

të njejtës udhë do ta kthejë në timin gji

( 9072017 )