E diela poetike me penën e artë të shkrimtarit:Gëzim Ajgeraj

Shtatë poezi për të dielen artistike

Udhët

————————-

Shkojnë e vijnë s’ ndalen kryq e tërthor na bien

Në kthesën e parë mos na zënçin në të dytën

Me nga një trastë në dorë plot ëndrrat plot ikjet

Se kush më i pari i zuri e kund s’ u ndalën

Nuk i mban mend kush nëse ato erdhën e na gjetën

A në mos ne anatemuam veten në gozhdën e mallkimit

Etjen peng në të zënçin shkretuar t’ i kanë vatrat

Shteruar kanë fushat, sheshet e qytetet

Mjerë kush i ndoqi e i mori e zuri n’ thuan e mallkimit

Harrimi mbeti peng i pritjes te pragu i portës

Malli u bë largësi e s’ u panë më

Mbetëm në udhëkryqin e tyre e s’ u kthyem mëEcje veguese

———————

Dita e së nesërmes enigmë e re

Ardhjet plot prita asgjësë s’ i dihet

Në apoteozë kohe ardhjet nuk vijnë

Në mos çasti i fundit është ky që jemi

Apo tjetërsia diku ka vënë prita

Asgjë nuk i dihet s’ është në dorën tonë

Vegullisë së sotme mbytet zallahia

Një virus për kokë ligjëron harrimin

Kohë që kokonë kudo mbjellë trishtim

Lum kush zuri të sotmen, së nesërmes s’ i dihet

Besa e maleve

——————————–

Në litarin e fjalës e lidhën mendimin

Fjalën e Zotit ia ngurtësuan betimit

Pastaj s’ u dëgjua krismë, as fjalë, as dhunë

Qetësia ra në mes dhe koha dhe heshtja

Asgjë e ligë s’ i ndodhi as mortit e as varreve

Gurrat e zemërimit pushuan dhe hasmëria

Mbi gurin e paqes shtang qetësia

Duart e krimit shtangën tek shtegu i fjalës

Pritat s’ gjetën vend as kaçubat, as gurët

Ai që i pari këputi litarin e fjalës

Mbeti i pabesë për jetë të jetëve ndër gjaqe

Antiapoteoza e kohës

——————————————

T ’ i thurim himn kohës që koka kokonë

A ta ushqejmë mendimin me pelin motesh

Kur shpresat i kullosim lëndinave të shkreta

Me koka të thata e bajraktarë tek sheshi

U mbush kupa e ditëve tona

Uritur mbetën zogjtë e arratisë

Ku fjalamanët e pallateve

Na i ushqejnë me pelin ëndrrat

Në sofrën e thatë

A i bëhet amen kohës që vjell trishtim

E të lë pa pikë dielli mbi kokë

Kur njeriu pështynë mbi surratin e etnisë së vet

Medet halli

Ç’ vegulli e brishtë

Verbon mbi shpresën e së nesërmes

—————————————–Ditën kur të nisesh

————————————————

Atë ditë kur udhët të japin udhë

E të vjedhin bashkë me arkën e kujtimeve

T ’ i palosë një nga një ëndrrat e dështuara

Këngët e jetës të lëna në gjysmë

Dhe të nisesh shtigjeve të një ëndrre të re

Që s’di as vetë se në ç’ shteg të pret

Diku pritave të harruara të mallkimit

Ti tanimë je bërë fletë

E lojës së erërave në degën e thyer

E me furtunën e tyre t’i ngarkon ëndrrat

Udhëve të pakthimit

Poezia

——————————–

Nga koka nga shtati

E gdhendën poetët

Nuse e bënë

Për ditën e madhe

Dhe shpirt i dhanë dhe jetë

Nga shpirti i vet i etshëm

Ajo që frymëzoi jetën

Mbeti më e bukura

Lum kush e gdhendi

E i dha gjak e asht frymëzimit

Më të mirit nga më të mirët

T ’ i këndohet himni

Me mallin morëm bjeshkën nën këmbë

——————————————————-

Me mallin morëm bjeshkën nën këmbë

dhe bora tufa- tufa që s’i jepej diellit të prillit

horizonti më shkrihej përmallshëm dritëzave në sy

dhe pak shafran tek ndrydhja për sheqerin tim të tepërt, shtrëngoja nën dhëmbë

shkrumbi alpik tek me shkrihej në gjoks

nën freskinë e borës së bardhë të prillit mbi Sharr

eh, sa më qenka mbledhur ky mall i mallkuar si një topth

e po shkrihet përmbi tufat e borës këtu mbi Sharr

rënduaka, rënduaka sa bjeshka ky i djegshmi, imi mall

e shoh tek shkarkon lehtë e lehtë këtu përmbi Sharr

rëndon bash si ky gur i zi përpara syve të mi të përmalltë

tamam si ai gur kufiri që përtej Iliridën ma ndanë

pak përtej ç’më përmallë e çmallë një kambanë

blegërimat e njoma të qengjave dhe fyelli i një bariu m’atë anë

më trazojnë ca kujtime të një vargu të mikut të madh të pendës

dhe ca vargje për qengjin e vargut agollian

pa dashje dhe loti e përmallimit pikon nganjëherë

e bie mbi shkëlqimin e diellit të prillit plot shkëlqim

janë dhimbjet e udhëve të përmallta të dekadave alpike

që shkrihen tinëzisht nën qerpikun e syrit tim

hapat e mia ecin e ecin e s’di nga më çojnë

përtej bjeshkëve të mbuluara ende tufa – tufa me borë

këtë mall timin që ato ma trazojnë

dua ta shkrij si një dhembje shpirti e ta freskoj mbi to

Mes kufirit Kosovë – Iliridë, 24 prill, 2022