Çaste poetike me poeten:Manushaqe Ismailaj 

Vetmisë!

—————————–

Ne mes vetmisë e gjendur,

Mendimet mërmërisja!

Emri yt me ishte gdhendur,

Çdo minutë, peshperisja!

Me pëlqente vetmia,

Se debatet largoja!

Ndaj me veten flisja,

Thashethemet ti ndaloja!

Me lotin bisedoj

Për te thyer heshtjen!

Me shpirtin kuvendoj,

Te zgjidhja çështjen!

Sytë perpelisur ,

Natës sē erret !

Shpirt alivanisur

Prej fjalës se helmet.

Fjalosur ne vetmi,

Fjalët mē mbetën.

Pēr pak qetësi,

Lus tē vertetēn.

Manushaqe Ismailaj