Fryma poetike me poeten;-Violeta KADRIU

NETË PA GJUMË

———————————–

Nga fillimi i nëntorit

shumë rrallë gjendeshe pranë meje,

më dilte zemra prej kraharorit,

rrallë kokën nga unë e ktheje.

Netët të gjata vetëm më lije

duke të pritur rrija zgjuar,

ku ta dija se me kë rrije a flije,

për mua s’ kishte të aguar.

Lusja terrin mos të binte

netët mos t’ i prisja vetmuar,

shkonte hëna, lindte dielli

unë prapë zhuritur, skaj dritares zgjuar.

Nëse edhe sonte lotët më rrjedhin,

kujtimet larg më bredhin,

dije se vetëm nga arsyeja

se të desha aq fort,

nëse rrezet e vakëta të yjeve

kujtimin për nurin Tënd prapë më sjellin,

tregojnë se kam mbet barkë pa vela

vetmuar në të dashurisë port!

(www,QendraPress.com/