Çaste poetike me poeten:-Rudina Muharremi BEJA

KA RENDUR KOHA…

————————————-

Ti e di, kur më mer malli,

mermevëve trokas e vij të flas…

Vetë më premtove se aty do të jesh,

në mos aty,

në grep të hënës

 në tingull t’kambanës

apo në dritën e një vetëtime që,

 plaguar, bie diku…

Ah, ndoshta në këtë çast,

vetëm rrokullisesh nën gardh t’qerpikëve.

 Kanë rendur vitet, At,

por shiu i verbër që krahët thyente

tjegullave të kuqe

e me duf rrëzohej xhadesë së vjetër,

zbrazëtia e tmerrshme e atyre ditëve kujtimeve,

gjatë do të mbetet…

Edhe shtëpitë, tashmë kulmrrëzuara,

 që s’di në ruajnë më erën tënde…

Oborret gjurmën a ta kanë ruajtur me dyert e mbyllura,

 e trëndafilë të pikëlluar shprese?

! Ka rendur koha, At,

që kur erërat më morën me vete

e më dërguan nga trishtojnë stinët.

Lodhja, ku është kthyer në vuajtje,

 për të rënduar gjithmonë̈

fundit të errët të memories

e shpatullave, poshtë̈ të cilave

krahët e mi të brishtë

presin të shpalosen n’fluturim.

/www.qendrapress.com/