Fryma poetike e së mërkurës me poeten;-Dava GJOKA

HIJE KUJTIMESH

————————————–

Fëmijë isha shumë vite më parë
Se besoj ti kisha mbushur nëntë
Kur me babën punoja në arë
E ai ngiste qetë me parmendë

Po,po është e vërtetë
Të dy babë e bijë punonim në arë
Ai me parmendë
E unë pas tij hidhja në tokë misrin farë

Vazhdonte të lëronte tokën parmenda
E unë vazhdoja të hidhja misrin farë
E kurrë s’më hiqej nga mendja
Kur baba më thoshte ndonjë fjalë

Bija ime,ta mbjellim këtë tokë sot
Unë të ngas parmendën e ti vazhdo të hedhësh farë
Ç’të mbjellim do të marrim mot
Mbi parmendë më thoshte baba disa fjalë

Një vit më vonë nuk e shoqërova babën e parmendën me qe’
Sepse në qytet ika në shkollë
Dhe baba pas pesë vitesh ,nuk jetoi më

Thonë se fëmija mban mend shumë
Por për mua s’qe e thënë
Që babës t’ja kujtoj fjalët unë
Sepse që fëmijë jetime m’ka lënë

Punonte baba tokën me parmendë
E unë nxitoja të shkoja pas tij
Shumë fjalë nga ai unë i mbaj mend
Megjithëse isha e vogël e krejt fëmijë

Eh ,si është kjo jetë
Si hije më vjen ky kujtim
Mbaj mend kur gulçonin qetë
Nga lodhja kur tërhiqnin atë parmendë

Se ku vajtën qetë me gjithë parmendë
Shumë vite më parë,këtë nuk e di
Veç di se kur babai iku e më ka lënë
Unë isha e vogël e krejt fëmijë

/www.qendrapress.com/