Çaste poetike me poeten;Meri MEZINI

LETRA E VËLLEZËRVE

———————————-

Vëllezërit një letër më kishin shkruar,

kanë vite mërguar s’janë kthyer më kurrë.

Putha foton e tyre, shumë kishin ndryshuar,

ishin tretur të dy, bërë kockë e lëkurë.

Sytë s’ju dalloheshin,

kurrizi ju kish dalë,

nga koha rënduar

në dheun e huaj.

E mjera motër, shpirtin ma vranë,

mërmërita me vete, kurbet i mallkuar.

Mallin për vëllezërit s’e shuajta dot kurrë,

fshehur gjithë jetën

skutave të Evropës,

Në letër më shkruajnë janë shumë të sëmurë,

më copëtuan shpirtin, zemrat e motrës.

Do vijmë me trupin plagë më shkruajnë,

njëri mushkërinë, gjysmën ka hequr,

dielli s’e ngrohu, kurbetit mërguar,

në apothiqët grekut shumë vite fjetur.

Një veshkë ka hequr vëllai i vogël,

spitaleve i vetëm me fëmijët e tij,

Pranë tij s’ishte

e zeza motër,

t’u puthja ballin, duar e sy.

Pse u lënduam o Zot më thuaj,

s’u ngopëm kurrë me vëllezërit tanë,

i madhi u varros në tokë të huaj,

tjetri po kthehet por, gjysmë i gjallë.

/www.QendraPress.com/