Çaste poetike me poeten:Nexhi BAUSHI

Berat qytet i bardhë

———————-

E dua Beratin e një mbi një dritareve,

takoj një mike që e dua shumë,

ajo lindur në këtë qytet të lashtë,

unë në një qytet plot zhurmë.

Mëngjeseve kur dielli lind

nën qiellin e qeshur plot dritë,

nga cepi i një dritareje,

shoh qytetin e bardhë e të blertë.

Rruga gjer’e gjatë buzë një lumi,

seç më kujton një legjendë.

Mbushur me lotët e Antipatresë,

kaltëron i lashti Osum.

Dy të hijshëm vëllezër u dashuruan

me të bukurën Antipatrea.

Për të me shpatë e topuz luftuan

dhe u mbuluan me dhé.

E dua shumë këtë qytet që gumëzhin

nga cicërimat e vogëlushëve e të qeshurat e rinisë.

Në muzgun violë e të magjishëm kujtoj,

se si për dashurinë u flijuan Tomor e Shpirag.

Shpeshherë kthehem në Berat

për t’u ngjitur në kreshtën e lartë kështjellë.

Ky është ballkoni ku syri të sheh

Tomor, Osum dhe Shpirag.

NB, Shkëputur nga vëllimi me poezi

“Gris perden e Vetmisë” 29 Gusht 2024

/www.QendraPress.com/