Çaste poetike me poetin;-Vaso PAPAJ

Kur të godet rrufeja

———————————————-

Bregut shpejtoje, përmbi rërë,

Sikur të kish rrëmbyer era.

As gjurmët s’t’i shihja.

Shpirt i lindur nga toka dhe uji, sikur ishe bërë,

Flakadan që frymonte drejt duarve të mia.

Ish çasti kur njeriu nga dashuria buis,

Sekondi kur të godet rrufeja, thonë.

Të vjen shkarkimi befas, në kurriz,

Nga lart-poshtë, nëpër kolonë

Dhe copëzat e vertebrave të tua

Me të miat u ngërthyen përgjithmonë.

Ti ishe gjithçka që kam pasur nevojë,

Ti ishe çasti i duhur.

I ngjashëm me lirinë,

Që perceptohet me hapësirën e pafund,

Ku fishkëllejnë avionë supersonikë,

Ku yjet puqen me njëri tjetrin,

Si unë dhe ti në një çast magjik,

Ku asnjë hije s’do ta zerë diellin,

Gjersa ne të bëhemi pluhur.

Ti ishe gjithçka që kam pasur nevojë,

Ti ishe njeriu i duhur.

/www.qendrapress.com/