Çaste poetike me poeten:-Esmeralda BREGAJ

Zoti Qen

——————-

E mora një qen

E solla në shtëpi,

I vrerosur, i sakatosur,

Çorapet të djegura në hi.

Ia kreha balluket,

I vesha kostum,

U bë zotëri—

Pa pika, pa “iiii”.

Filloi t’i zgjatej gjuha,

I shtriheshin balluket,

Ashtu i krekosur,

I lagte cullufet.

Donte dhe pushtet,

Pije e politikë,

U bë i kulturuar—

Sa hap e mbyll sytë.

Donte dhe lëvdata,

Medalje heroi,

Se nën hundë

Ky post e shijoi.

Truri iu zgjat si hunda e Pinokut,

Fshihte mashtrimet

Me lutje e bekime.

Mashtroi—oh, sa mashtroi!

E lau botën me një gisht,

Lyer me mjaltë mjeshtërisht.

Erdhi mëngjesi, o miq,

Qeni u lodh, se qeni mik.

E nxori, e veshi xhaketën—

Atë të tijën, të vjetrën.

Lëvdatat i hodhi përdhe:

“Jam Zot e dokobé,

Kam kulturë e politikë,

Tru bosh e pa qerpik!”

Zonja nga dera e madhe

E nxori në prag,

I dha ca lekë, nuk e flaku,

Dhe i tha:

“Ik, mor qen, e bli mirësi,

Laj mëkatet me dashuri.

Fale veten, në mundesh,

Se në kopshtin tim

Nuk ka vend për sy presh—

Unë jam zonjë e perëndesh!”

Shpirti nuk vyshket,

Zemra nuk prishet,

Zjarri nuk shuhet,

Mirësia nuk mundet.

Përjashta…..Zoti Qen!

/QendraPress/