Fryma poetike e së dielës me poeten:-Elmije AJAZI

BRUMI I DASHAMIRËSISË

——————————-

Në çarjet e heshtjes ku njeriu zhvishet nga zhurmat,

ku mendimet shndërrohen në hije

dhe hijet në kujtime që s’e dinin se ishin ndjerë,

aty nis të ngjizet një brumë i vjetër sa vetë fryma.

Brumi i dashamirësisë.

Është brumë që s’e mësojmë—

e trashëgojmë.

Nga duart e atyre që para nesh

kanë trazuar dhimbjen me mirësinë,

lotin me dritën,

vetminë me dorën që i gjeti.

Në të ka miell nga stuhitë që s’i rrëzuan,

ujë nga lotët që s’i turpëruan,

kripë nga fjalët e hidhura që s’i lanë plagë,

e një grimë qiell

që hyri në brumë kur zemra u hap pa e ditur.

Ky brumë rritet në errësirë,

jo për t’u fshehur,

por se aty ndizet më mirë drita.

Ashtu si e vërteta e shpirtit

që nuk kërkon vëmendje,

por një zemër që e dëgjon.

Dashamirësia nuk ka zë,

por ka peshë.

Rri mbi ne si një mantel i heshtur,

që na mbulon plagët pa i pyetur se nga kanë ardhur.

Na jep një copë bukë që nuk ngop stomakun,

por mban gjallë shpirtin.

Dhe kur e ndajmë atë bukë me të tjerët,

kur i japim një grimë dritë dikujt që s’e ka kërkuar,

shohim se duart tona mbeten bosh

vetëm në pamje ,

sepse brenda tyre mbetet ngrohtësia

e asaj që u dha.

Regensburg me 16 nëntor 2025

/QendraPress/