Çaste poetike me poeten:-Lina POLLO

Emigrim

———————–

Sa herë që shkruaj fjalën emigrim

Dikush ta di dhimbjen

Dikush të hedh veç një shikim.

Ca thonë: Pse ike?

Ca thonë: Rrugë e mbarë!

Ca thonë: Ah, të isha dhe unë i zoti

Të ikja më parë!

Ca thonë: Pse i latë prindërit?

Pse ndërruat gjuhën e nënës?

Ca thonë: Pse qani për ata?

Kur nuk ndoqët rrugët e babës?

Po a e dini ju?

Edhe shqiponja i rrit zoqt e vet

Pastaj i lë të lirë

Të fluturojnë sa të kenë jetë.

A e dini ju sa vuajnë, sa lodhen në emigrim?

Jo vetëm nga hallet

Puna, gjuha

Por nga malli që kanë për gjithë njerëzinë.

Lexova diku: Mendoni vetëm për lek.

Ah, ta dinit ju…

Çdo ditë largimi shpirtin na e tret.

Babi ishte i lumtur atje ku jetoja unë.

Më tha: Moj bijë, arrite këtu ku s’munda të të sillja unë.

Jetoje jetën me fëmijët e tu

Se kur je ti e lumtur, asgjë më shumë nuk dua.

Dhe ju, o miq, mos gjykoni njeri.

Se jeta ka dhimbje, lodhje dhe mall…

Të gjitha këto në emigrim.

/QendraPress/