E diela me poete të veçantë; Manushaqe Hoxha Laçi
Vajza lozonjare
Një vajzë çapkëne
me sy më ngacmoi
Si vezullim hëne
shikimin më hodhi.
Ata sy shqiponjë
më dogjën si dielli
Ndrinin si xixëllonjë
si yll i rënë nga qielli
Në flokët bjondinë
të gjata si pjergull
hedhur mbi shpinë
syri më ka mbetur
Me vetullën gajtan
e nishan në gushë
Veshur me fustan
të digjtte si prush
Buzëqeshja e saj
e ëmbël e lehtë
Si gonxhja në maj
kur petalet çel
Bukuri manare
veç për të mendoj
vajzën lozonjare
nuk mund t’a harroj
Trupin si sorkadhe
vajza sirenë deti
kur e tundtte me naze
më robëroi, më treti
Shtrihem për të fjetur
gjumi ik si flutur
mendja më ka mbetur
te drenusha e bukur
Si shoqe në jetë
dua ta kem pranë
zemrën më ka djeg
ajo vetullhënë
04. 10. 2020
