E diela me poeten;Teuta Anefi Muji

Shenjat e jetës

—————–

Me pikëpyetje fillojmë jetën

Me pikëpyetje vazhdojmë gjithnjë

Pikëçuditje vetëm fati di të vë

Pikëpresje aty ku e kërkon jeta

Kurse pikën na e vë vdekja !!

————————

Për bashkatdhetarët mërgimtarë

—————————————

Ik nga vendi ku jeton,atje larg në mërgim

Në punë i duhet muaj pushim,

Thot do t’shkoj në atdheun tim

Të paktën familjen ta kem pranë

Vetmia në pandemi, cenka e rëndë!

Kosovë tokë e bekuar, sa her të jesh në vështirësi , me padurim pres të vij tek ti!

C’je katandisur kështu qyteti im..

Të t’sho prej afër çenka trishtim

Ku është plaku që takoj sapo zbres në këtë qytet , e përher më buzëqesh,

Shet libra aty në qosh, duart bosh por zemrën plot!!

Paska shitur kaq heret,cdo gje sot?!

Ku janë njerëzit e qytetit tim

Që sapo i shoh, më vjen ti përqafoj

Ah, se dini ju ..ka kohë që dua t’ju takoj!

Po ky butiku këtu përball, pse shkruan likuindim total??

C’po të ndodh o Prizren?!

Po policë, pse kudo vërdall?

Mos më shiko vëlla, po të lutem ti më ndal

Më thuaj mos jam në ëndërr vallë?

Po arrij në shtëpi,nënë e shkretë nuk më pyeti si zakonisht por direkt si erdhe more bir, per te dalë thonë s’ësht fort mirë.

Oh për dreq, pandemia cenka t’merr.

Nanë moj ti rri e qete, do të jemi këtu bashkë, të kaloj kjo situatë e të dalim sërisht jashtë, do të dërgoj unë kudo më fal për kohën kur dilja vet ,

e s’të ftoja në qytet.

Herës tjetër kur të vijë,

qoft e harruar kjo pandemi.

U shtoftë gëzimi në këtë shesh,

që sa her vi më mbush plotë jetë