Çaste poetike me poetin ;Sabit RRUSTEMI

LULJA E DHOMËS

( Varianti final )

——————————————

Ajo është një natyrë e gjallë

në brendësinë tonë të zbraztë

të zbraztë e të bardhë

Një pjesë e blertë

një pjesë e aromtë e shtëpisë

e jetës sonë është

S’jetohet pa të

Nuk është e privilegjuar

pse rri e frymon me ne

as duket e gëzuar

Me rrethojë vazosh e muresh

në një hapësirë ku rrënjët i ndrydhen

në merimangë dheu i kurthohen

ajo

qetësisht frymon

Nuk na braktis

brenda nesh natyrë të re rinis

Na kënaq kur çelë

kur n’piptha të rinj bulon

e dritaren me gjethe shpon

Aq shumë e dëshirojmë

sa jashtë nuk e nxjerrim kurrë

Ushqim dheu brenda i servojmë

dhe ujin që pimë ia lëmë

faqet prej lotsh ia fshijmë

Po dhimbjen nuk ia ndijmë

diagnozën s’mund t’ia gjejmë

Ajo s’rrëfehet

Nga të prekurat tona rrallë miklohet

në botën ku ishte s’ka se si të kthehet

prej mallit nis e zverdhet

në vete venitet

si dashuria që heshtet