E diela poetike me poeten; – ALAB SIBEL

Premtimi Më Mbeti Pengë

“”””””””””””””””””””””””””””

Nga dita që dola nga shpija

Udhën e kurbetit e mora

Nji lot mërzie mpikej tek vatra

Kurë më përcjellën mua

Me ngushëllim qau vllau e motra !!

Me gjysmë zëri mthanë udhë të mbarë

Nana e baba me lotë vendin tui e larë

U mërzitën mbetën mbeta pa fjalë

I mora udhët e kurbetit ni rini si fëmija më i parë

Edhe komshit kurë më panë tu u nisë

Me lotë në sy mthanë udhë e mbarë !!

U nisa e dola e me krye mbrapa udhën e fillova

Lotin e ndarjes edhe unë rëndë e përjetova

Ni rrugë të panjohur më parë e vazhdova

Duke mos e ditur se në kurbet të zi

Sikur nu vendlindje nuk ecën as ora !!

Kurë dola nga shpija prindërve ju premtova

Se shpejtë do të kthehem e të vi tek vatra

Po premtimi im ishte kenë gabim

Dola në kurbet për pak kohë

E mbeta me vite në shpi pa u kthy !!

mërzia e kurbetit më kyqi në dry

Vetmia e trishtë lotin ma solli ndër sy

Fjalën që i premtova prindit më mbeti pengë

Ata ndërruan jetë , e unë s’munda me ardhë me i pa as për së fundmi herë

Se më mbajti pengë ky kurbet i shkretë

E shpirtin ma mbushi plotë mërzi e vrer

Nga dita që shkova su gëzova asnjëherë !!

Autore – ALAB SIBEL

Dt-01-05-2022