E shtuna poetike me poeten;Fat-mire Zenelaj SOPA

Ulërima e heshtur

——————————————-

Vraponte natën nën dritën e ftohtë të yjeve

mendonte se edhe ëndrrat po e braktisnin.

Kur ëndrrat e saj ishin veç të sajat ,

ato ishin vesa e mëngjesit në ditën e pranverës.

Vraponte nëpër pyje dhe fusha vetëm

dhe në heshtje dëgjoi pemët, dukej sikur po qanin

në një natë të pastër me yje, zëri i shpirtit të saj ulërinte

Mos qaj Zambak i bukur, qohu, lulëzo

ushqehu nga vesa e mëngjesit, qëndro përball të ardhmes, mos u dorëzo,

lejo të shpërndahet aroma jote, të cilës i je ndrojtur

duhet të mësohen me aromën e një gruaje

Të gjitha pemët kishin tashmë të drejtë

në këtë ankesë,

je bërë si një lule e vdekur në izolim,

frika ha petalet e rinisë tënde çdo ditë

thellë në shpirtin tënd i shohim fushë betejat e botës

dhe ëndrrat tua shuhën ngadalë në shtratin e vdekjes

Në netët e stuhishme shpirti të ulërin

ti paguan për fjalën e ndaluar

Zakonet e traditat fluturuan me ty

Flaka u shua, u bë prush

/www.qendrapress.com/