Fryma poetike e së mërkurës me poeten;-Rudina Muharremi BEJA

HARRESË

————————

I mbyllëm portat e blinduara të shtëpive,

të bindur se s’kishte as dhe një harresë

e ato ngjanin gjithnjë e më tepër me arkën e Noesë

Ç’agoni pikëlluese!

Pallatet mbollën themele me rrënjë frike,

trazuar kohëve të verbëra

e mbi to,

mbinë mure të larta prej guri e egoje.

Ndërsa mokrra e mendimit

bluante psherëtima pa prajt

Çapitej e kaherë pyeste;

A thua Zotin e lamë jashtë?!

&   &   &   &  &

Lisat

———————–

Bregu nuk vesh më lisa

Ata i prenë,

i shitën në pazare fjalësh

Krejt dritën që mbartnin

ia zbehu tehu i egër i një sëpate

Krejt fjalët që s’thanë

u dëgjuan krismës së një rënie

Vrerorosem.

Pse njerëzit s’e dinë gjuhën e pemëve

të zogjve,

të flladitjeve,

të shirave,

të gjetheve…

Eh, gjuha e njerëzve…

/www.qendrapress.com/