Fryma poetike e së mërkurës me poeten;-Shire DHIMA

Gushti.

————————————–

Erdhi gushti,thonë,ka marrë dhe gunë

Vjeshta që këtu nxjerr mustaqet

Fillon të më gërricin nën hundë

Ngacmohem me të,si era që s’kënaqet.

Me retë filloi të flas I pari

Gjithë verën nuk guxoi të fliste asnjë

Heshtjen e theu si poçja nga zjarri

Kohës I kapërceu një pozicion të ri.

Diellin që po mëkatonte pandërprerë

E uli të bisedonte shtruar me ret

Vetëm njeriu se gjeti gjuhën njëherë

Të qetësoj ndopak botën e shkretë .

Bota e tërë zjen e gjitha valë në flak

Gjithë zemrën e rruzullit po shkrijnë papushim

Të gjitha digjen ,vetëm varfërinë martojnë me duvak

Në këtë botë zullumqare,varfërinë e kanë lënë jetim.

Varfëria qenka e verbër pa sy

Dhe botës për ta parë janë verbuar syt

Anija e zullumeve një dite do ti mbyt

Mëkati I varfërisë, me thellë po I zhyt.

/www.qendrapress.com/