Fryma poetike me poeten;-Albina IDRIZI

NËPËR TEJBOTË

———————————–

E kotë të shtiresh

pjesë e një hareje të kohës

kur përbrenda teje, gjithmonë

të fton një harfë Orfeu

me miliona vjet drite rrugë:

“Eja!

Vetëm poetët

kanë të drejtën e zhbirimit

nëpër tejbotë,

atje ku arkeologjia e fjalës

është aq afër Zotit.

Vetëm ata munden

të flasin me yjet, bimët, shtazët,

të fluturojnë qiellit pa krahë,

të kalojnë dete pa u lagur,

të zbërthejnë enigma perandorësh,

të këmbejnë mrekulli profetësh,

të dëgjojnë për çdo natë

rrëfimet e Sheherzades,

e t’i përvidhen Kreontit

sa herë duan të kalojnë matanë.

Pastaj prapë, si asgjë,

të kthehen po aty ku janë.

“Eja!”

E kotë të shtiresh

kur përbrenda një pastoraleje shpirti,

ngarkuar me trastën e askundit

mbi shpinë,

gjithmonë ndjek një zë

pas të cilit, si në përrallë,

mbesin thërrmijat e misterit

cila nga ne

është vërtet gjallë.

/www.QendraPress.com/