Çaste poetike me poeten; Lola MEÇAJ

Dhe ylli ra

————————

I numërova yjet mes ëndrrash mbi re

Një yll s’ish më atje …në bark të qiellit

që më mbante gjallë

kur më digjte mbi plagë

Ish zhdukur hapësirave,

a kish rënë mbi dhe?!

Djegur shkrumb

Mbetur një shkëndijë

Kthyer në thëngjill

Viteve mbuluar, fshehur nën hi

Thua dhe sot të ndezë një dashuri?!

Koha s’na gjeti prapë të njëjtët

Plagët e tua s’do jenë (si) të miat

Më të reja

Se unë i poqa në zjarrin tënd

kur qendroje atje… në galaktikë

Mos kërko më rrugën e gjurmëve

Pak rrëmujë do të duket

Sikur kam ecur mbrapsht gjithë këtë kohë

Thembrat do të të duken ardhje

Majat do të të duken ikje…

Po ti…muzën mbledh pasionit

Unë nga gjithçka që frymon

/www.QendraPress.com/